Oorlog in Europa. En nu UE collega’s?

Wat als het nog beter kan?

Wat kan ik als UE student juist nu betekenen? Natuurlijk is een direct en terecht antwoord; doen wat we al doen, dagelijks energie sturen en een goed mens zijn, in elk geval elke dag net weer beter goed dan gisteren. Klopt helemaal volgens de kostbare lessen die we geleerd hebben in dit onderwijs en ik ben ervan overtuigd dat we daar goed mee doen. Toch voel ik de urgentie de volgende vraag uit te spreken : Wat kunnen juist wij juist nu nog meer betekenen? Wat als het nog beter kan? Heeft Dang ons niet steeds tot nog meer uitgenodigd en benadrukt erop te vertrouwen dat we daar klaar voor zijn?

Voorleven en doorgeven

Het trainen waar hij ons vanaf het basisniveau continu toe aanmoedigde is altijd bedoeld om ons voor te bereiden. Zodat we kunnen handelen onder en voor alle omstandigheden. We ervoor zorgen dat de bal voor het doel klaar ligt, klaar om deze in te schieten op het moment dat het nodig is, als andere mensen, de wereld het nodig heeft. Hij heeft ons het belang en de betekenis geleerd van ons handelen, onze keuzes. Uitgenodigd na te denken wat we kunnen tonen door ons gedrag. Met eindeloos geduld herhaald, hoe dit naast energie geven ook voorleven en doorgeven betekent: Voorleven wat er mogelijk is, in het openbaar, daarmee hoop in de wereld zichtbaar te maken. Doorgeven van de kostbare lessen en ze beschikbaar te maken voor iedereen. Het niet voor onszelf te houden.

Het juiste

Vooropgesteld, bij geen enkel conflict of situatie, ook nu niet met de oorlog in Oekraïne weten we wat juist is. Daar is meester Dang wat mij betreft altijd glashelder in geweest. Daar hoeven we als UE student juist niet mee bezig te zijn, het is niet aan ons vertelde hij om te oordelen. En zo vulde hij vaak aan; er is er maar 1 die dat zou kunnen en die oordeelt niet. Wel word je zelf uitgenodigd het juiste te doen. Omdat je ogen zijn geopend. Hij heeft ons daar veel over geleerd.

Het juiste is altijd bereid en beschikbaar zijn om te geven, zonder bijbedoeling of verborgen agenda.

Het juiste is die actieve helper te zijn.

Het juiste is vanuit vertrouwen voor te leven hoe we harmonie kunnen creëren in en onder alle omstandigheden, en ons niet vanuit angst, ego en macht te laten beïnvloeden, of muten, of verstoppen.

Het juiste is liefde een stem te geven.

Het juiste is beseffen dat alleen de mens de mens kan helpen en we dus niet ons terugtrekken op een berg of in een figuurlijke kast. Begrijpen dat we als helpers zijn gekomen, ons niet afsluiten van de wereld. Omdat het belangrijk is dat ook andere mensen weten wat er mogelijk is en weten dat ze deze keuze ook kunnen maken, wat hun achtergrond en overtuiging ook is. Omdat het onderwijs en de levensvisie die daarbij hoort voor iedereen bedoeld is.

Meester Dang heeft altijd gezegd, handel in stilte, want het gaat niet om jou, maar deel het wel met de wereld. Maak niet de fout het voor jezelf te houden zoals die fout al eerder is gemaakt. Het maakt dat ik me afvraag wat ik of wij als UE studenten nodig hebben, om hier vol vertrouwen mee naar buiten te komen in woorden die we delen met anderen, in het tonen van onze identiteit als helper. Wat hebben we na covid en nu deze oorlog nog meer nodig om samen op te gaan staan, meer zichtbaar, meer in het openbaar te delen wat mogelijk is, er te zijn voor andere UE collega’s en mensen in gebieden waar chaos en angst overheerst. Wat als al deze situaties ons een kans bieden waarvan het de bedoeling is dat we deze benutten? Een kans om nu wel te tonen aan de wereld dat het echt kan, wereldwijd samenwerken voor een groter doel dan alleen het welzijn van mijn leven, mijn land?

Kruisende paden

Meester Dang vertelde het ons vaak; het spirituele pad is handelen, is niet passief, dus stap die wereld in. Tegelijkertijd leerde hij ons ook heel pragmatisch en praktisch te blijven; focus met handelen op waar je bent en waar je vandaan komt. Besef wel dat het geen toeval is als het pad van een ander of anderen jouw pad kruist. Het biedt de ander een kans energie, inspiratie en hoop te ontvangen door de energie die we kunnen sturen en het gedrag wat we kunnen tonen. En het biedt ons als UE student een kans te geven en voor te leven wat mogelijk is. Een mooie deal toch? Ik vind het altijd heerlijk hoe mooi en pragmatisch meester Dang dit benaderde en versimpelde voor ons. En nu kan ik, net als bij de pandemie trouwens, niet anders dan constateren dat de oorlog in Oekraïne mijn en ons pad kruist. Klap het land Oekraïne om en het grenst aan Nederland. Hoe dichtbij willen we dat iets is om te zeggen dat het ons pad kruist? En ook de impact die dit heeft op de stabiliteit van het geheel waar we zelf wonen, maakt dat het nu ons pad kruist.

En nu

Ik luister naar de nieuwsberichten en zie de beelden. En ik kan me niet voorstellen hoe machteloos ik me zou voelen als ik juist nu geen UE onderwijs had gevolgd. En ik stel me voor hoe ik – als ik onder oorlogsomstandigheden leefde of leefde in een land dat oorlog voert – hoop zou voelen als ik over UE hoorde, en de kans om in ogenschijnlijk machteloze situaties, ongeacht mijn status, leeftijd, voorzieningen te helpen.

Natuurlijk, laten we vooral doorgaan met het sturen van energie naar alle levende zielen in de getroffen gebieden. Naar alle mensen die vanwege hun positie belangrijke keuzes maken die grote impact kunnen hebben voor veel mensen. Mijn behandellijst is de afgelopen dagen een heel stuk langer geworden. En mijn frequentie van behandelen ook op een dag. Het wordt me op die manier zo makkelijk gemaakt te handelen en daar ben en voel ik me dankbaar voor.

En elke keer kom ik terug op mijn initiële vraag; wat ik nog meer kan doen zodat ook uit de rest van mijn gedrag mijn vertrouwen in de UE blijkt. Zijn er bijvoorbeeld al studenten die op hun social media hier bijvoorbeeld berichten over posten? Of in gesprek over wat er nu in de wereld gebeurt over UE praten met anderen? Zo ja, wat is het resultaat, zo nee, wat maakt dat je daar niet voor kiest.

Wat kan ik, wat kunnen we nog meer doen om onze UE collega’s in Oekraïne, Belarus, Rusland te tonen dat we ook nu, juist nu samen met ze werken om het Licht van de vrede in de wereld te brengen, door zaadjes van liefde te planten. Dat we ze een hart onder de riem bieden, helpen te vertrouwen en te blijven handelen. Wat kan ik doen om alle mensen, alle zielen in de betrokken gebieden dit te tonen. Wat kan het voor vluchtelingen betekenen als we ze het UE onderwijs aanbieden? Het hoeven nog steeds geen grote dingen te zijn.

We weten allemaal – juist door de lessen van meester Dang – hoe kleine dingen een ongekend groot verschil kunnen maken. De bedoeling is denk ik wel dat we ons altijd afvragen wat we nog meer kunnen betekenen en hierin samenwerken.

Omdat alleen de mens de mens kan helpen. Omdat het kan en nodig is in de wereld. Omdat we ons bewust zijn van onze verantwoordelijkheid, die komt met het mooie, waardevolle cadeau waarvan wij het geluk hebben dat we het hebben mogen ontvangen.

Mogelijk is het al ongekend krachtig als we ons uitspreken. Liefde een stem geven. Geen onderdeel blijven van de zwijgende massa. Voor mij is dit in elk geval een eerste stap om dit nu met jullie op dit platform zo te delen. Ik ben dankbaar voor een reactie hierop van jou, UE collega. Ik weet zeker dat we elkaar kunnen inspireren.

En mocht jij als UE collega je in oorlogsgebied bevinden, of jouw naasten, weet dat we altijd verbonden zijn, blijf vertrouwen in wat we hebben ontvangen van Meester Dang, besef uit welke Bron het komt en dat het juiste zal gebeuren door UE te sturen. #uetogether #ueforall

Op onze bijdrage aan deze mooie, soms zo verwarde wereld!

Veer